ÇOCUĞUN GÖZÜNDEN KARMAŞALAR SERİSİ 2

KOMŞU TEYZE VE KOCA KAFA ÇOCUĞU

Bir kriz tutuyor beni anlayamıyorum. İçim sıkışıyor, organlarım yanıyor. Neden mi? Çünkü ben çocuğum ve siz yetişkinlerin neyi neden yaptığını anlayamıyorum. Şu komşu teyze o koca kafa çocuğuyla bize gelince sana bir haller oluyor anne! Ay bir kibarlaşmalar, ay bir ikramlar, ay bir beni duymamalar, ay bir benimle yapmacık konuşmalar. Daha az önce sen bana en değerlimsin demedin mi? Şimdi ne bu haller. Koca kafa oyuncağımı alıyor, geri istiyorum, vermiyorum oh işte. Ama olmaz öyle, illa vermeliymişim. Daha az önce birinin bir şeyini isterken izin almalısın diyen sen değil miydin? Şimdi bu “aaa o misafir, paylaşman gerekir” demeler. İyi oyuncağımın yarısını kesip vereyim bari, hem de o küstahça benim malıma el uzatan koca kafaya. Peşin peşin söyleyeyim bana ait olanı ancak ben istersem veririm. Nerede sizin saygınız. Saygı sadece yetişkinlere mi ait? Bak anne, bana komşu yanında sahici olmaya borçlusun. Sen çağırdın komşuyu sen paylaş sana ait olanları. Zaten gelip ilgini alıyor, oldu bir de oyuncağımı vereyim. O oyuncakla benim ne anılarım var, şimdi anılarımı o koca kafayla mı paylaşayım. Bir de onunla beni karşılaştırıyorsun ya, haksızlığın bu kadarı. Beni sen dünyaya getirdin ve ben senin yansımanım, çıktığı yumurtayı beğenmeyen ördek gibi sende yetiştirdiğini beğenmiyorsun. Sonra da “bu çocuk neden başkalarının yanında böyle”. Bir düşün istersen sence neden?

Uzm. Psk. Seyhan ÇELİKKIRAN