ÇOCUĞUN GÖZÜNDEN KARMAŞALAR SERİSİ 1

BEN HALA ÇOCUĞUM, FARKINDA MISINIZ?

Hey bir dakika bu beşik de nerden çıktı? Paylaşmak mı? Hem de benim odamı! Oyuncaklar da mı paylaşılacak? Hop! Durun bakayım orda, onların hepsi benim! Biri bana gerçeği anlatabilir mi? Tamam bırakın kem kümü, benim de bir açıklamam var. Eve kardeşimin gelmesi beni çocuk olmaktan çıkarmaz, bilin istedim. Hemen abi ya da abla rolünü yapıştırıyorsunuz ve benden olgun davranmamı bekliyorsunuz. O benden küçükse bu benim suçum mu? Birden beni büyütmeye çalışmayın, üçüncü basamaktan altıncı basamağa çıkacak gücüm yok. Biliyorsunuz ki basamakları birer birer çıkabiliyorum. Durun önce şu eve gelen velet sayesinde neler değişiyor bir bakayım, bir anlayayım, bir hazmedeyim. Üstelik de ona dokununca yok etmeyeceğim, korkmayın. Abla ya da abi olmak benim gibi hayatı henüz kavrayamamış biri için henüz karmaşık. Lütfen zaman verin ve hoşgörülü olun. O hep küçük ben hep büyük olacağım. Bunu anlayacağım ama biraz zamana ihtiyacım var. Bu durumu zaman zaman protesto etme hakkım olsun. Çocuksu yaramazlıklarımı lütfen kafa karışıklığıma verin, bu dönemde buna ihtiyacım var. Üstelik evin ilk çocuğu benim. Lütfen ilk ilgiyi bana verin yine eskisi gibi. Yaramazlıklarımı anneanneme yine mutlu mutlu anlatın,  hep şikayet etmeyin. Senin kardeşime sunduğun sevgiyi kıskanıyor olmam beni kötü çocuk yapmaz. Çocuklar sorumluluk duygusuyla doğmuyor, zamanla öğreniyor. Kardeşime gelince, onunla birlikte olmayı da zamanla öğreneceğim. Ama sen hemen olsun istiyorsun. Sence de bu haksızlık değil mi? 

Uz. Psk. Seyhan Çelikkıran